Οκ η πρώτη σειρά για την οποία
γράφω και είναι καθαρά fantasy ουουουουουου.
Μια από τις πλέον αγαπημένες
σειρές και ίσως από τις ελάχιστες του είδους γενικότερα που βρίσκω πραγματικά
ενδιαφέρον στο να παρακολουθώ. Η φωτογραφία είναι απίστευτη, τα γραφικά/εφέ
κινηματογραφικά και όλη η ποιότητα του πακέτου τέλος πάντων είναι απίστευτη. Ας
μιλήσω τώρα λοιπόν που έκανα εισαγωγή «για
να συμφωνούμε όλοι» για τα ποιο σημαντικά που με κάνουν να θέλω να βλέπω ακόμη την σειρά. Η μυθολογία της σειράς.
Είναι τεράστια η λεπτομέρεια για τις 7 οικογένειες η ιστορία τους, μυθικές
μάχες, ήρωες απλά προσθέτουν συνέχεια στο να εντείνεται και να ανανεώνεται το
ενδιαφέρον. Το δεύτερο στοιχείο είναι σίγουρα η πλοκή και οι μεταβολές στη
ιστορία και ισορροπία δυνάμεων. Σε αυτό βέβαια βοηθάει και το γεγονός ότι στην
σειρά υπάρχει μαγεία και μαγικά/μυθικά τέρατα κτλ. Ο δημιουργός των βιβλίων
έχει πιάσει το νόημα παρουσιάζοντας συνεχώς εκπλήξεις και μεταβολές στις
παρατάξεις και στις οικογένειες. Για το τέλος αφήνω το ποιο σημαντικό που δεν
είναι άλλο από τους κεντρικούς χαρακτήρες. Πέρα από την πολύ έξυπνή χρήση της
γλώσσας και του διαλόγων σε αυτή την σειρά η γλώσσα του σώματος παίζει ένα πολύ
σημαντικό ρόλο. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα μάτια και το ύφος του προσώπου,
η κλίση του σώματος εκφράζουν ότι δεν μπορεί να εκφράσει ο προφορικός λόγος. Σε
συνδυασμό με το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί αλλά ανάλογα με την ψυχολογία και το
μικρόκοσμο του κάθε ήρωα δημιουργούνται καταστάσεις που επηρεάζουν ζωές και
κυκλικά ψυχολογίες και επόμενες αποφάσεις δημιουργείται ένα απίστευτα έντονο
κλίμα όχι μόνο δράσης αλλά και ψυχολογικής φόρτισης που είναι αρκετά πειστική
ώστε να περνάει στον τηλεθεατή. Βασικά,
αυτό το τελευταίο κάνει και την σειρά τόσο απίστευτη και ιδιαίτερη. Η σειρά
καταφέρνει να σε κάνει να δένεσαι με καταστάσεις και ήρωες και στο τέλος με
εκλογικευμένες διαδικασίες να σου παρουσιάζει το αποτέλεσμα που συχνά πικρά σε
φέρνει αντιμέτωπο με την ωμή βάρβαρη αλήθεια κάνοντας σε να υποφέρεις και να
χτυπιέσαι παραδόξως μη δεχόμενος το αποτέλεσμα ή να χαίρεσαι και να
ζητωκραυγάζεις για το αναπάντεχο θαύμα. Νομίζω ότι είναι από τις λίγες φορές
που στην ελληνική κοινωνία το μέσο άτομο βλέπει τον εαυτό του σαν οπαδό «βλέπεις
και εσύ game of thrones;»
παρά σαν απλό θεατή «ε εκεί χαζεύω τον Σουλεϊμάν, τι άλλο να κάνω;».
Αρνητικά: δεν βλέπω κάτι ίσως
περισσότερα επεισόδια;
Θετικά: όλα είναι υπέροχα ακόμη και
το μουσικό θέμα απλά σκίζει, πολύ και καλαίσθητο γυμνό, αίμα και ωμή βία όπου χρειάζεται,
ρομαντισμός και ότι άλλο μπορεί να χρειαστεί μια τόσο επική σειρά. Άψογος
επαγγελματισμός. Υπέροχοι χαρακτήρες και σενάριο.
Ξεκάρφωτο: Μην ξεχνάμε ότι όσο
καλό και τέλειο είναι το Game of thrones είναι απλά μια τηλεοπτική σειρά με βάση αυτό το σκεπτικό λοιπόν
δεν χρειάζονται ούτε να συγχυζόμαστε ούτε να χαιρόμαστε σαν 7χρονα. Άρα, είναι μόνο
φυσικό επόμενο όταν δηλώνω ότι έτσι και κάνετε τίποτα στον Νάνο ΜΟΥ κουστουμιάριδες Φωσκολικοί του HBO θα ταΐσω δράκους με τζατζίκι
και θα τους βάλω να ρεύονται το θέμα της
σειράς ενώ παράλληλα θα παίζει σε λούπα επεισόδια από Cleopatra 2525
Με λίγα λόγια: Πραγματική ψυχαγωγία,
απίστευτη ποιότητα, ονειρικά επικό και απρόσμενο.
5/5
και φωτογραφίες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου